Morbus Dupuytren

Yaygın olarak Dupuytren hastalığı olarak bilinen Morbus Dupuytren, ellerdeki bağ dokusunu, özellikle de palmar fasyayı etkileyen tıbbi bir durumdur. Palmar fasya, avuç içi ve parmak derisinin altında bulunan ve elin şeklini ve yapısını korumaya yardımcı olan bir doku tabakasıdır.

Patoloji ve Neden

• Fibröz Doku Kalınlaşması: Dupuytren hastalığının ayırt edici özelliği, palmar fasyanın anormal kalınlaşması ve kasılmasıdır. Bu durum zamanla deri altında nodül ve kordon oluşumuna yol açabilir.
• Kolajen Birikimi: Kalınlaşma öncelikle dokulara güç ve destek sağlayan fibröz bir protein olan kolajenin aşırı birikiminden kaynaklanır.

Semptomlar

• Nodüller ve Kordonlar: Morbus Dupuytren hastalığı olan hastalar, avuç içi derisinin altında küçük nodüller veya yumrular oluştuğunu fark edebilir. Bu nodüller ilerleyerek parmaklara doğru uzanan kalınlaşmış, lifli kordonlar oluşturabilir.
• Kontraktürler: Hastalık ilerledikçe, kasılmış kordonlar etkilenen parmakların avuç içine doğru çekilmesine neden olarak kontraktür olarak bilinen bir duruma yol açabilir. Bu durum parmakların tam olarak düzleştirilmesinde zorluğa yol açabilir.

Risk Faktörleri

• Yaş ve Cinsiyet: Dupuytren hastalığı 50 yaşın üzerindeki bireylerde daha yaygındır ve erkekler genellikle kadınlardan daha fazla etkilenir.
• Genetik Yatkınlık: Hastalığın önemli bir genetik bileşeni vardır ve ailesinde Dupuytren hastalığı öyküsü olan bireylerde daha yüksek bir prevalans söz konusudur.

İlerleme

• Değişken Seyir: Dupuytren hastalığının ilerlemesi değişken olabilir. Bazı bireylerde sadece küçük nodüller olabilir ve hiçbir fonksiyonel bozukluk yaşamayabilirken, diğerlerinde el fonksiyonunu etkileyen önemli kontraktürler gelişebilir.
• İlerleme Hızı: Hastalık tipik olarak yavaş ilerler ve şiddeti etkilenen bireyler arasında değişebilir.

Teşhis

• Klinik Muayene: Teşhis öncelikle bir sağlık uzmanı tarafından yapılan fizik muayeneye dayanır. Hastalığın boyutunu belirlemek için karakteristik nodüller, kordonlar ve kontraktürler değerlendirilir.
• Görüntüleme: Görüntüleme çalışmaları genellikle tanı için gerekli değildir, ancak bazı durumlarda hastalığın ciddiyetini ve daha derin yapıların tutulumunu değerlendirmek için ultrason veya MRI kullanılabilir.

Tedavi

• Gözlem: Semptomların minimal olduğu hafif vakalarda gözlem yeterli olabilir.
• Cerrahi Olmayan Müdahaleler: Kordonları parçalamak ve parmak hareketliliğini artırmak için iğne aponörotomisi veya kollajenaz enjeksiyonları gibi çeşitli cerrahi olmayan tedaviler düşünülebilir.
• Ameliyat: Önemli kontraktürleri olan daha ileri vakalarda, etkilenen dokuyu serbest bırakmak için fasyotomi veya fasyektomi gibi cerrahi prosedürler önerilebilir.

Dupuytren hastalığı olan bireylerin, durumun ciddiyetine ve el fonksiyonu üzerindeki etkisine bağlı olarak en iyi hareket tarzını tartışmak için bir sağlık uzmanına, tipik olarak bir el cerrahına danışmaları önemlidir. Erken müdahale bazen hastalığın ilerlemesini yönetmeye yardımcı olabilir.